مروری بر اصول و مبانی ساختاری هویت بخش به شهرهای ایرانی- اسلامی

شهر کالبد و بستر زندگی جمعی انسانهاست. لذا شناخت این بستر و تاثیر آن در شکل گیری هویت مکانی بسیار حائز اهمیت میباشد.در این بین شهر اسلامی با ویژگیهای خاص کالبدی و اجتماعی خود، بسترساز شرایطی بوده که فرد در آن نه تنها از احساستنهایی و از خود بیگانگی به دور می باشد، بلکه با توجه توامان به خلوت گزینی و برقراری روابط اجتماعی با استفاده از آرایش عناصر کالبدی،هویت ویژه شهر اسلامی را رقم زده است. هویت شهری که در شهرهای اسلامی دوره های میانی، در ابعاد کالبدی وکارکردی و در سطوح مختلف بوسیله بسترسازی برای مناسبات اجتماعی به نحو مناسبی جلوه گر شده بود. تاکید خاصی بر فرم و طراحی شهر دارد.شهر اسلامی منطق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در استخوان بندی فضایی طرح و کاربری دارد و به راحتی می تواند با عملکردهای جدید تطبیق پیدا کند و همخوانی خود را با محیط طبیعی، مذهبی و اجتماعی – فرهنگی حفظ کند.در این میان با توجه به تاریخ کهن و دینی مردم ایران در شهرهای اصیل ایران می توان کمال هماهنگی و یکپارچگی اجزایی مانند: مسجد، مدرسه، بازار و میدان را در هیئت یک کل واحد به چشم دید. شهر اسلامی مفهومی برای معرفی شهرهایی متاثر از فرهنگ و آموزه های دینی و ارزشهای اسلامی است.برای شناخت آثار کالبدی، فضایی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی دین اسلام بر شهرها و تبیین الگویی برای تمایز این شهرها از سایر شهرهای جهان، بررسیها و تحقیقات متعددی انجام و تحلیلهای گوناگونی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

هویت ، شهر ، ایرانی ، اسلامی