رهگیری تحول نظریه فیلم و سینما از دیدگاه نظریه پردازان سینمایی

دههی ششم از قرن بیستم میلادی نقطهی عطفی در تاریخ شکلگیری و تحول نظریههای فیلمسازی است. این تحول، که از آغاز پیدایش سینما تا دههی 1960 ، یعنی شکلگیری نشانه شناسی فیلم، تداومداشت، سبب شد که نظریههای فیلم کلاسیک از منظر تاریخی به دو دستهی فرمالیست و رئالیستتقسیم شود. این پژوهش که باروش تحقیق کتابخانه ای و با هدف رهگیری تحول در نظریه های فیلم وسینما صورت گرفته، بر آنست تا به بررسی این نظریه ها بپردازد. بررسی های این پژوهش نشان داد که افتراقات و اشتراکاتی که در نگاه صاحبنظران سینمایی وجود داشت، در ایجاد سبک های متفاوتفیلمسازی بسیار تأثیرگذار بود و از آنجا که در اوایل شروع کار سینما هنوز تجارب کافی در به کار گیری دیدگاه های صاحب نظران سینمایی به دست نیامده بود، برداشت های متفاوت و گاه همراه با تناقضموجب گردید اختلافات عدیده ای در نحوه نگرش به ساخت فیلم در میان فیلم سازان و نظریه پردازان به وجود آید. با این دگرگونی که درصحنهی نظریه پردازی فیلم روی داد، سینما توانست با تکیه بر نشانه شناسی، ابزار و تکنیک را در خدمت بگیرد و با گسترش داستانهای خلاقه در عرصهی فیلمسازی، سینما را وارد مرحلهی جدیدی نماید

کلیدواژه ها:

نظریه فیلم ، سینما ، ، نظریه مؤلف ، فرمالیسم ، رئالیسم