کشت انگور دیم با جمع آوری آب باران به روش سنگچال، در استان بوشهر بوشهر

خشکی مهم ترین عامل بازدارنده کشاورزی در ایران می باشد. آب به عنوان نخستین کشت وزرع و راه آمدن با آن برای بردن بیشترین بهره منطقی از این مایه حیاتی، از آسان ترین و ارزان ترین راه های رسیدن به استقلال وخودکفایی می باشد. نزدیک به 90 درصد پهنه سرزمین ما با کمبودآب روبرو است.مردمان منطقه خشک و نیمه خشک به منظور تامین آب مورد نیاز خود برای مصارف کشاورزی، شرب وخانگی مجبور هستند از آب حاصل از بارش ها استفاده کنند. مردمان هوشمند مناطق خشک و نیمه خشک از سالیان دراز خود را با این محیط سخت و خشن سازگار کرده اند. در این مناطق تنها منبع آب قابل دسترسی برای ابیاری، سیلاب ها و جیان های موقتی می باشد. جمع آوری باران و ذخیره آن از سالیان سال در ایران معمول و متداول بوده است. ایرانیان روش های بسیاری را آزموده اند. و به فناوری های شگفت آوری دست یافته اند. از جمله روش آب چال کردن و تزریق آن به سفره های آب های زیرزمینی برای کاشت انگور در استان بوشهر می باشد. دراین روش انگور را در چاه هایی دهان گشاد به طول 1/5 تا 2 متر و به عمق 6 تا 17 متر می کارند. باران را از آبگیری که در اطراف چاه ایجادمی گردد به درون آن هدایت می گردد. چتر انگور بعد از چند سال به حدود 150 متر قطر تنه حتی به 90 متر می رسد. این شیوه انگور کاری که به روش سنتی سنگچال کردن مشهور است که علاوه بر بوشهر در اهرم، تنگستان و جزیره خارک نیز دیده می شود. به عقیده بیشتر کشاورزان مناطق گرمسیری این شیوه بهتر از شیوه کاشت در روی زمین می باشد. در این مقاله به این روش سنتی کاشت انگور دیم خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

انگوردیم ، آب باران ، بوشهر ، سنگچال ، سیلاب