بررسی روشهای استحصال آب باران در جهت توسعه پایدار

استحصال آب باران یکی از فنون منابع آبهای سطحی به منظور افزایش کیفیت و کمیت منابع آبی موجود، یا برای توسعه آب در مناطقی است که منابع آبی غیر قابل دسترس یا پر هزینه می باشند. سیستمهای جمعآوری نزولات جوی به عنوان روشهای مصنوعی جمعآوری و ذخیره آب باران تعریف میشود که میتواند برای تأمین آب مورد نیاز برای شرب دامهای اهلی و یا کاربری کشاورزی در مقیاسکوچک و یا مصارف خانگی مورد استفاده قرار گیرد، بر اساس تعریف توسعه پایدار استفاده از منابع موجود باید به گونهای باشد که آیندگان نیز بتوانند با همان کمیت و کیفت از آن بهرهمند گردند، لذا در این مقاله تلاش شده تا در عین پرداختن به مفهوم محیطزیستگرایی پایدار و اهمیت و ارزش استحصال آب باران با استفاده از ابزار و فنون امروز جهت استفاده در مصارف شهری و کشاورزی پرداخته شود. این مقاله بر اساس منابع اسنادی و کتابخانهای صورت پذیرفته و در انتها نتیجهگیری بحث بر مبنای وضع اقلیمی منطقه بوده و محدودیتهای بکارگیری آب باران بر اساس مفهوم توسعه پایدار ذکر گردیده است

کلیدواژه ها:

رواناب ، آب باران ، استحصال آب باران ، توسعه پایدار