مقایسه تحمل به خشکی بذور گوجهفرنگی و کاهو در مرحله جوانهزنی با استفاده از مانیتول به عنوان عامل تنش خشکی

کاهش رطوبت خاک و خشکسالی یکی از شایعترین تنشهای زیست محیطی در طی مرحله جوانهزنی و سبز شدن گیاهان بوده که از موانع اصلی در تولید محصولات باغی در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران محسوب میشود. هر گیاه و رقمی که بتواند در این مرحله مقاومت بیشتری نشان دهد، خواهد توانست سیکل ا ول رویش را موفقتر پشتسر بگذارد و تراکم کافی در واحد سطح تولید کند. در این راستا، به منظور بررسی و مقایسه مقاومت بذور دو گیاه باغی گوجه فرنگی و کاهو به تنش خشکی در مرحله جوانهزنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. در این آزمایش فاکتور اول گونه گیاهی در دو سطح (گوجه و کاهو) و فاکتور د وم تیمار خشکی ناشی از ماده مانیتول در چهار سطح صفر، 5-، 10-، 15- بار) بود. نتایج نشان داد که اثر نوع گیاه و سطوح تنش خشکی و اثر متقابل بین آنها بر صفات درصد جوانه- زنی، متوسط زمان جوانهزنی، بنیه بذر و درصد جوانهزنی نرمال و غیر نرمال بسیار معنیدار بود. به طوری که با کاهش پتانسیل اسمزی از صفر به 15 - بار در هر دو گونه درصد جوانهزنی، بنیه بذر و درصد جوانهزنی نرمال کاهش و متوسط زمان جوانهزنی و درصد جوانهزنی غیر نرمال افزایش یافت. همچنین مشخص گردید که در سطح تنش مشابه، گیاه گوجه فرنگی درصد جوانهزنی، متوسط زمان جوانهزنی و درصد جوانهزنی نرمال بالاتر و بنیه بذر و درصد جوانهزنی غیر نرمال پایینتری نسبت به کاهو دارد. بنابراین مقاومت به تنش خشکی در مرحله جوانهزنی در گوجه فرنگی بالاتر از کاهو بود

کلیدواژه ها:

گوجهفرنگی ، کاهو ، تنش خشکی ، جوانهزنی