پایداری در صنعت پرورش طیور ایران

با صنعتی شدن دامپروری و افزایش تولیدات و فراورده های دام وطیور بویژه در دو دهه ی اخیر بواسطه ی افزایش تراکم در واحد سطح، مکانیزه شدن، بهبود پتانسیل های ژنتیکی و... مسائل و مشکلات جدیدی را به همراه داشته است. این مشکلات همچون زمین، آب ، آلودگی هوا، دفع و دفن کود، سلامت و آسایش حیوان، افزایش گاز های گلخانه ای، جنگل تراشی و کشت ذرت و سویا یر روی قسمتهای وسیعی از زمین های جنگلی و انتقال آن به نقاط مختلف جهت تغذیه دام و طیور، از دست دادن تنوع ژنتیکی و .... همگی نشان می دهد که مدل متراکم در تولید فراورده های دامیIntensiveanimal production که امروزه در جریان است بدون توجه به مسائل زیست محیطی و عواقب آن نه تنها پایدار نبودهبلکه برای منابع غذایی یک تهدید جدی خواهد بودHodges2010لذا در عرصه ها و زیربخش های مختلف کشاورزی بایستی برنامه ای تدوین شود که بتوان با توجه به نیازهای جامعه انسانی از یکطرف و پتانسیل های منطقه ای و ملی از سویدیگر به همراه نگرش حفظ محیط زیست و تعادل در اکوسیستم، پایداری و تداوم در تولیدات را تضمین نموده و راه را برای آیندگان مشخص و همراه نماید. در این فراز و گذار از وضعیت کنونی و حرکت به سوی پایداری در صنعت پرورش طیور کشور نگاه به گذشته، درک مشکلات موجود، بازنگری در منابع ژنتیکی گیاهی و حیوانی، استفاده از انواع طیور و ماکیان، شناسایی منابع غذایی جدید، استفاده از ضایعات و محصولات فرعی، تجهیز و نوسازی ساختمان و تاسیسات، ارائه ی الگوی مناسب برای هر منطقه، ارتقاء صنایع وابسته و بسته بندی و افزایش دانش فردی و گروهی راهکارهایی است که بایستی به آنها پرداخته شود تا تضمینی گردد برای پایداری این صنعت.

کلیدواژه ها:

صنعت پرورش طیور ، پایداری ، محیط زیست ، یکپارچه سازی