اثر متانول بر محتوای نسبی آب RWC) و عملکرد کمی برگ گیاه توتون و اهمیت آن درمدیریت بهینه مصرف آب و انرژی در شرایط کشت دیم

متانول یکی از ترکیبات آلی فرار تولید شده در گیاهان است که از برگهای بسیاری از گونه های گیاهی به محیط اتمسفرفرستاده می شود. دراین آزمایش جهت بررسی اثر محلولپاشی برگی متانول برحفظ پتانسیل آب برگ و میزان عملکرد توتون (Nicotiana tabacum L.) در شرایط دیم آزمایشی به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1388 در مرکز تحقیقات توتون رشت انجام شد. فاکتور اول محلول پاشی متانول در سطوح مختلف صفر، 10 ، 20 ، 30 ، 40 ، 50 درصد حجمی متانول) و فاکتور دوم زمانهای مختلف محلول پاشی (صبح، ظهر، عصر) بود. محلول پاشی در دو مرحله 40 و 60 روز پس از نشا کاری انجام شد. ابتدا جهت اندازه گیری محتوای نسبی آب ، نمونه برداری از برگها یک روز قبل و یک روز بعد از هر محلول پاشی صورت گرفت. سپس در انتهای کار برداشت برگها به منظور تعیین صفات کمی عملکرد وزن خشک و تر برگ، مساحت و تعداد برگهای قابل برداشت صورت گرفت. محلول پاشی متانول باعث افزایش معنی دار محتوای نسبی آب و صفات کمی عملکرد بجز تعداد برگ قابل برداشت شد که بیشترین اختلاف مربوط به تیمار 30 درصد و زمان عصر بود. نتایج نشان میدهد که متانول با افزایش محتوای نسبی آب برگ باعث بهبود تحمل شرایط کمبود آب شده و با کاهش تنفسنوری و تامین منبع کربن موجب افزایش کارایی استفاده از انرژی خورشید در نتیجه بهبود عملکرد گیاه توتون در شرایط دیم می شود.