جایگاه انسان در تربیت از منظر صادقین(ع)

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,007

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SADEGHEIN01_057

تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1393

چکیده مقاله:

تعلیم وتربیت هدایت فرداست یعنی کمک به فرد می باشدکه بهتر تشخیص دهد. تربیت یکی از اساسیترین مسأله انسان به معنای ایجاد تغییرات مطلوب و تحولات ثمر بخش در محیط زندگی او به منظورساختن و شکوفایی استعدادهای آدمی می باشد که بدون آن نمی تواند به سعادت دنیا و آخرت نایلشود. همچنین تربیت یکی از مهم ترین وظایف انسان در عرصه ی پهناور زندگی است. امامان معصومشیعه بهترین شیوه های تربیتی انسان را فرا روی پیروان خود نهاده اند، زندگی پر افتخار آنان می تواندبه عنوان موفق ترین الگوهای تربیتی در طول تاریخ بشر مطرح شود. امامانی که سراسر زندگیشان نوربود و همه لحظات عمر با برکتشان، در راه ارشاد و هدایت انسان ها صرف شد. از عاملان اصلی تربیتمی توان والدین، طبقات اجتماعی، مربیان و معلمان و عوامل خارجی دیگر همچون رادیو، تلویزیون،کتاب و... نام برد که در این باره به تفصیل بحث خواهد شد. یکی از اصول کلی که در تار و پود نظامتربیتی اسلام از جایگاه اصیلی برخوردار است، خدامحوری است و اصل تربیت باید بر آن استوار باشد.اصول دینی و نقش پر اهمیت خانواده در تربیت فرزندان در تعالی یا سقوط انسانها در مراحل مختلفزندگی و نوع نگرش آنها به زندگی، اطرافیان و جهان آخرت موثر است. در این نوشتار و مقاله تلاششده روش های تربیت به خصوص جایگاه والای انسان در این امر مهم در سیره و دیدگاه دو امامبزرگوار، امام محمد باقر و امام جعفر صادق(ع) مورد بررسی قرار گرفته و برخی نکته های قابل توجهپیرامون این موضوع ارائه گردد.

نویسندگان

محمد آقابابایی

دانشجوی کارشناسی مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، پردیس آیت الله خامنه ایی گرگان،

کبری آقابابایی

فارغ التحصیل کارشناسی روانشناسی، دانشگاه پیام نور بهشهر، مازندران،