نقش استفاده بهینه از منابع به منظور دستیابی به کشاورزی پایدار مطالعه موردی:شهرستان اندیمشک

امروزه یکی از مهم ترین اصول مدیریتی در هر امر تولیدی ، استفاده بهینه از منابع و استعداد های موجوداست.شیوه ها و فنون مختلفی جهت رسیدن به این مطلوب وجود دارد که متداول ترین آنها استفاده از فنون برنامهریزی ریاضی و تکنیک های بهینه سازی است.هدف اصلی این تحقیق ارائه و بکارگیری یک مدل برنامه ریزی ریاضی برای تعیین الگوی بهینه کشت ، به منظور دستیابی همزمان به اهداف اقتصادی کشاورز و اهداف زیست محیطی است.بدین منظور با استفاده از الگوهای برنامه ریزی ریاضی از جمله برنامه ریزی آرمانی قطعی و آرمانی فازی ، الگوهای مختلف زراعی برای اراضی شهرستان اندیمشک ، با در نظر گرفتن محدودیت های زمین در دسترس ، ساعت کار ماشین آلات و محدودیت آب ماهانه ومجموعه ای اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برای تخصیص بهینهآب و زمین و سایر منابع در 2 الگوی پیشنهادی ارائه می شود نتایج حاصل از محاسبات تحقیق نشان می دهد که اولویت های ذهنی کشاورزان به ترتیب بازده برنامه ای،هزینه های سرمایه گذاری جاری ،میزان آب مصرفی ،اشتغال نیروی کار و مصرف کود و سموم شیمیایی می باشد

کلیدواژه ها:

تکنیک های بهینه سازی ، برنامه ریزی ریاضی ، برنامه ریزی آرمانی فازی ، الگوی بهینه کشت ، کشاورزی پایدار