تاثیر بکارگیری تکنولوژی های نوین تولید مثلی در افزایش بازده و پایداری بخش کشاورزی

سودآوری تولید شیر و گوشت به عنوان دو محصول عمده ی حیوانات مزرعه ای تا حده زیادی بستگی به کارایی مطلوب تولید مثلی گله ها دارد . تعادل مناسب بین عوامل ژنتیکی ، محیطی و البته روش های مدیریتی در مراکزدامپروری جهت دستیابی به حداکثر بازده ی تولید مثلی ، کاهش فاصله ی بین زایش تا آبستنی و نرخ آبستنی مطلوب ضروری است . نتیجه ی این امر افزایش بازده ی تولید مثلی ،افزایش طول عمر تولیدی و بالا رفتن تعداد زاده ها به ازایهر حیوان در یک دوره ی زمانی مشخص است . در سالیان اخیر توجه فراوان به تولید ) بویژه تولید شیر ( موجب کاهش شدید کارایی تولید مثلی نسبت به مقادیر قابل انتظار گردیده است . این کاهش ناشی از عوامل متعددی نظیر نقص درسیستم های فحل یابی ، زمان نامناسب تلقیح ، تاخیر و یا عدم تخمک ریزی ، بالانس منفی انرژی و اختلالات تغذیه و درنهایت عوامل ژنتیکی است . در برنامه های اصلاح نژادی عموما به کمک برنامه های آمیخته گری و تکنیک تلقیح مصنوعی 1 صفات برتر والد نر در راستای پیشرفت ژنتیکی بسط و گسترش یافته است . کاربردهای جدید تکنولوژی هایتولید مثلی مانند القای تخمک افشانی چندگانه 2 و تولید آزمایشگاهی رویان ها 3 و انتقال رویان 4 از دام های ماده با پتانسیل ژنتیکی برتر ، امکان انتقال هرچه بیشتر صفات مطلوب ژنتیکی والد ماده را نیز به نسل های بعد فراهم آوردهاست . بکارگیری تکنیک هایی مذکور علاوه بر معرفی نژادهای غیر بومی به نقاط مختلف می تواند به عنوان یک استراتژی در جلوگیری از انقراض گونه ها و نژادهای درخطر و نیز به عنوان یک روش عالی در جهت اجرای برنامه های تست نتاج برای تعیین شایستگی ژنتیکی والد ماده محسوب گردد . استفاده از تکنولوژی های نوین تولید مثلی موجب افزایش کارایی تولید در واحدهای دامپروری چه از حیث کمی و چه کیفی می باشد . نتیجه این افزایش کارایی تخریب کمتر مراتعو مصرف کمتر غذا توسط هر دام به ازای هر واحد تولید ) گوشت یا شیر ( خواهد بود . بنابراین بخوبی می توان تاثیر بکارگیری تکنولوژی های نوین تولید مثلی در پایداری بخش کشاورزی و محیط زیست را مشاهده کرد

کلیدواژه ها:

طول عمر تولیدی ، فحل یابی ، تلقیح مصنوعی ، القای تخمک افشانی چندگانه ، تولید آزمایشگاهی رویان ها ، انتقال رویان