ارزیابی زیست محیطی کروم در خاکهای کشاورزی با هدف توسعه پایدارمطالعه موردی: دشت داورزن، غرب سبزوار

توسعه پایدار به معنای تأمین نیازهای منطقی نسل حاضر بدون به خطر انداختن توان نسلهای آینده میباشد. امروزه خاک یکی از مهمترین منابعی است که میتواند بسیاری از نیازهای جوامع امروز جهان را برآورده سازد. بنابراین انجام مطالعات خاک جهت حفاظت وبهرهبرداری بیشتر از آن با هدف توسعه پایدار احساس میشود. در این راستا یکی از مهمترین مسائل و مشکلاتی که در خاکهای کشاورزی مطرح میگردد، عدم آلودگی خاک به عناصر سمی و بررسی تأثیر این آلودگی در سلامت زنجیره غذایی میباشد. ناحیه داورزن منطقهای دشت مانند در جنوب نوار افیولیتی سبزوار را شکل میدهد که از خاکها و رسوبات حاصل از هوازدگی و حمل ونقل ارتفاعات شمالی حاصل شده است. در این مطالعه، 3 نمونه خاکی از عمق 10 تا 20 سانتیمتری خاک سطحی زمینهای کشاورزیبرداشت شده است. دادههای ژئوشیمیایی حاصل از آنالیز نمونههای خاکهای کشاورزی در منطقه داورزن، غلظتهای بالایی از کروم را نشان میدهد که از بیشترین حد غلظت مجاز برای غلظتهای زیستمحیطی در تمام استانداردهای تعریف شده، بالاتر میباشد. بررسی نشان میدهد که غیر از سنگهای اولترامافیک و سرپانتینی مربوط به واحد افیولیتی که سنگ والد اصلی خاکهای سطحی داورزنمیباشد، سایر سنگهای بستر، تأثیر خاصی بر خصوصیات ژئوشیمیایی نمونههای خاک نداشته است. بنابراین بالابودن غلظت کروم وپتانسیل بالقوه غنیشدگی خاکهای کشاورزی به فلزات سنگین به ویژه کروم باید در برنامهریزی جهت هر گونه گسترش و توسعه فعالیتهای کشاورزی در منطقه مد نظر قرار بگیرد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کروم ، خاکهای کشاورزی ، فلزات سنگین ، داورزن ، سبزوار