بررسی جایگاه بخش کشاورزی در راستای توسعه پایدار روستایی

امروزه نقش کشاورزی در توسعه مناطق محروم با توجه به کمبود امکانات، خرد بودن اراضی، نبود شرایط اقتصادی وفضای آموزشی مناسب و نبود زیرساخت های لازم جهت انجام فعالیت های کشاورزی، به عنوان اصلی ترین منبعاقتصادی، لزوم اجرای مدیریت در راستای شرایط مستعد و مو جود در منطقه و نوع فرهنگ بومی و تعامل با بخش های دیگر اجرایی و علمی در جهت شیوه های نوین، در راستای جلوگیری از به زوال رفتن امکانات موجود و کاهشمهاجرت نیروی انسانی و سرازیر شدن آنها به شهر ها و افزایش مشکلات بیکاری و بروز ناهنجاری های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و همینطور پایداری در تولید غذا، اشتغال، حفاظت از منابع پایه، بهبود زندگی افراد محروم به عنوان بخش عظیمی از جمعیت جامعه که جزء آسیب پذیرترین قشر جمعیت می باشند و همچنین به طور کلی در اقتصادکشور، استفاده بهینه از منابع طبیعی، انسانی و مالی در جهت پایداری و تولید مواد غذایی و ایجاد ثروت و در نتیجه زدودن محرومیت از سطح مناطق محروم و توسعه این مناطق به عنوان منابع اصلی تولید و تامین امنیت غذایی برای مردم و حفظ استقلال و خو دکفایی کشور جایگاه ویژه ای دارد. با توجه به اینکه برنامه های توسعه روستایی، جزئی از برنامه های توسعه هر کشور به شمار می روند که برای دگرگون سازی ساخت اجتماعی _ اقتصادی جامعه روستایی به کار می روند و همچنین با در نظر گرفتن توسعه کشاورزی به عنوان عامل اصلی توسعه روستایی می توان با توسعه این بخش به توسعه روستایی و توسعه ملی دست یافت

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، توسعه روستایی ، توسعه روستایی ، توسعه کشاورزی ، کشاورزی پایدار ، مهاجرت