بررسی تنوع ژنتیکی مرغان بومی ایران با استفاده از ناحیه HVR-I ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری

امروزه به منظور مقایسه یک نژاد با سایر نژادها از ژنوم میتوکندری به طور گسترده استفاده میشود. هدف این پژوهش، تعیین توالی بخشش HVR-I ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری 5 جمعیت ازمرغان بومی ایران دشتیاری، فارس، لاری، مازندرانی و مرندی مقایسه این نژادها با یکدیگر، تعیین میزان تنوع موجود درآنها و همچنین مقایسه جمعیت مرغان ایرانی با نژادهای مرااب اهلی دیگر بود. در کل از تعداد 96 قطعه مرغ از جمعیت های مذکور به طور تصادفی خونگیری انجام شد. استخراج DNA از نمونههای خون صورت گرفت سپس به منظور تکثیر قطعه موردنظر از دو آغازگر اختصاوی رفت و برگشت 22 نوکلئوتیدی استفاده شد. پس از آن محصولاگ واکنش زنجیرهای پلیمراز توالییابی شدند. 555 نوکلئوتید اول مورد آنالیز قرار گرفتند که تعداد هاپلوتیپها در جمعیت مرغان دشتیابی فارس لاری مازندرانی مرندی به ترتیب 6و3و3و6و5 بود دراین میان مشخص گردید که مرغ بومی مرندی بیشترین تنوع و مرغ بومی لاری کمترین تنوع را دارند به منظور مقایسه مرغان بومی ایران با نژادهای اخذشده ازبانک جهانی ژن درخت فیلوژنتیکی مربوطه رسم گردید و مشخص شد که 5 جمعیت مرغان ایرانی درگروه مرغان پیلموت راک تایلند سونراتی و سیلکی قراردارند بنابراین میتوان چنین نتیجه گیری کرد که 5جمعیت مرغان بومی ایران ممکن است دارای برخی شباهتهای ژنتیکی با برخی ازنژادهای پرتولید باشند

کلیدواژه ها:

تعیین توالی ، فیلوژنی ، HVR-I ، هاپلوتیپ