بررسی سطح تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدانی درآبزیان جهت پایش اکوسیستم های آبی

یکی از مسائل مهم در پایش اکوسیستمهای آبی، جمعآوری اطلاعات پیوسته و قابل اعتماد از نواحی در معرض آلایندههای زیست محیطی است. از جمله این آلایندهها انواع ترکیبات شیمیایی حاصل از فعالیتهای انسانی از جمله آلایندههای آلی همچون گزنوبیوتیکها و آفت کشها است که طی فرایند زهکشی از زمین های زراعی وارد آبهای جاری و رودخانه ها می شوند. از جمله اثرات نامطلوب مواجهه با اینگونه آلاینده ها در پیکره آبزیان افزایش رادیکال های آزاد است که در نهایت موجب ایجاد واکنشهای اکسیداتیو و آسیب به ارگان های مهم و حیاتی آنها از جمله کبد ،کلیه ، مغز و غیره می شود. در مقابل چنین تهدیداتی از سوی محیط آبزیان نیز دارای مکانیسم هایی برای دفاع و خنثی سازی رادیکال های آزاد هستند که از آنها تحت عنوان آنزیمهای اختصاصی دفاع آنتی اکسیدانی نام برده می شوند. از جمله این عوامل آنتی اکسیدانی درون سلولی میتوان به سوپراکساید دیسموتاز SOD، کاتالاز CAT ، گلوتاتیون پراکسیداز GPX ، گلوتاتیون ردوکتاز GR ، گلوتاتیون- S - ترانسفراز GST، گلوتاتیون 6 فسفات دهیدروژناز - G6PD اشاره کرد.حال در چنین شرایطی به منظور ارزیابی و پایش سلامت اکوسیستمهای آبی، تغییرات فیزیولوژیک و بیولوژیک بدن آبزیان می تواند فاکتور مناسبی جهت بررسی وضعیت آنها باشد. به عبارتی دیگر بررسی پاسخ های بیوشیمیایی، ازجمله تغییرات سطح آنزیمهای آنتی اکسیدانی موجود در بافتهای مختلف آبزیان میتواند بعنوان شاخص مناسبی برای ارزیابی وضعیت سلامت یک اکوسیستم بکار گرفته شود

کلیدواژه ها:

پایش اکوسیستم ، آنتی اکسیدان ، آنزیم ، رادیکال های آزاد ، گزنوبیوتیک