احیای ماهیت از دست رفته معماری بومی،با توجه به الگوهای محلی و منطقه ای

شناخت معماری بومی میتواند به منزله شناخت جامعه باشد؛ جامعهای که همچنان از آغاز شکلگیری برای بقا باطبیعت در تنازع است. رشد شکاف بین گذشته و حال و فرسایش و انهدام فرهنگ بومی، و همین طرز معماری بومی وصنایع مربوط به آن لزوم توجه بیشتری به شناسنامه و تاریخ علوم و فنون و کالبد معماری بومی را ایجاب میکند. مقاله حاضر ابتدا به شناخت معماری بومی و تمایز آن از معماری سنتی پرداخته و ضمن معرفی معماران مطرح در اینزمینه، به مشخصههایی دست مییابد که میتواند به عنوان نقطه آغازی جهت احیای ارزشهای فراموش شده معماری بومی به عنوان سرفصل رهاییبخش در آزادی جسم و جان از نظامهای خفقانآور و نابودکننده هویت فرهنگی اینسرزمین قلمداد شود. شکلگیری فرایند معماری در برخی از کشورهای پیشرفته در سالهای اخیر، از مسیر اولیه خودکه هیچ توجهی به فرهنگ و معیارهای معماری منطقه نداشت، خارج شده و پی برده که بایستی به الگوهای محلی و منطقهای محل اثر توجه شود تا بتوان به یک معماری مدرن، با هویت هر منطقه که لازمه آن است، دست یافت

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، هویت ، معماری بومی ، منطقه ، الگوهای محلی و منطقه ای