ارزیابی زیرساخت های گردشگری با تاکید بر محورهای ارتباطی و توقفگاه ها از دیدگاه گردشگران (منطقه تاریخی – فرهنگی تبریز)

زیرساخت های گردشگری آن دسته از خدمات وتسهیلات را دربر می گیرد که رفاه گردشگران را فراهمکرده و دسترسی مناسب به این عناصر، در جذب گردشگر و افزایش ماندگاری آنها درمقصد تاثیر دارد،هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی زیرساختهای گردشگری منطقه تاریخی-فرهنگی شهر تبریز با تاکید برمحورهای ارتباطی وتوقفگاه ها می باشد، به منظور انجام این ارزیابی، داده های مورد نیاز از طریق تکمیلپرسشنامه از گردشگران جمع آوری شده وبعد از استخراج نتایج، با استفاده از نرم افزار spss در قالب آزمون های کی دو و دوجمله ای جهت یافتن رابطه میان متغیرها، محاسبات آماری انجام گرفته و جهتتهیه نقشه های مورد نیاز با استفاده ازقابلیت GIS کاربری ها، شبکه معابروتوقفگاه ها از نظر عملکردی لایه بندی شده و با ترسیم بافرهای مختلف درمناطق پیرامونی آثار تاریخی اقدام به شناسایی و تعیین رینگهای پیاده واجد ارزش تاریخی شده است.نتایج نشان می دهد،که گردشگران به کیفیت شبکه هایدسترسی (از لحاظ ترافیک سبک، کافی بودن وسایل حمل ونقل و...) وسهولت دسترسی به توقفگاه ها اهمیتمی دهند، بنابر این حفظ وضعیت موجود این زیرساختها ودر صورت امکان ارتقاء سطح کیفیت آنها وسرمایهگذاری در این راستا در جهت جلب رضایت گردشگر در الویت خواهد بود.از طرف دیگر درنظرگیری مسیرهای پیاده گردشگری وطراحی رینگ های پیاده در بافت تاریخی بهعنوان گامی دوجانبه و شاید چند سویه برای حفاظت از بافت و هدایت گردشگر، می تواند به عنوان پیشاقدامی موثر بافت کهن مورد نظر را حیات بخشد و به عنوان عامل تکمیلی در امر حفاظت به احیاء بافتمنجر گردد. این گونه مسیرها که همراه با توقفگاه ها و تسهیلات ویژه برای گردشگران طراحی می شود،ضمن معرفی بافت و عناصر با ارزش آن به عنوان یک راوی و یک هادی مناسب می تواند هر گردشگریرا با بافت مأنوس سازد و از طرف دیگر راهکاری است که حیات را در درون بافت جاری می سازد.

کلیدواژه ها:

زیرساخت ، محورارتباطی ، توقفگاه ، منطقه تاریخی فرهنگی ، آزمون کی دو و دوجمله ای