تفسیر بحران هویت در مراکز تجاری هدف گردشگری با تأکید بر کمبود سرمایه اجتماعی در آن

هرچند نخستین انگیزه های بشری برای سفر، صرفا محدود به دلایلی مانند تجارت، زیارت و به ندرت سیاحت می شد، با این وجود، آنچه امروزه از آن تحت عنوان گردش و گردشگری نام برده می شود، نه تنها از مهم ترین دغدغه های جامعه بشری محسوب می شود، بلکه اهمیت آن در رابطه با تبلیغ فرهنگی و سود دهی اقتصادی برای مقاصد گردشگری به قدری است که از آن تحت عنوان صنعت گردشگری یاد می شود. طراحی و ایجاد شهر یکی از بزرگترین دستاوردهای بشری در طول زمان بوده است. پیشرفت های شگرف بشری در عرصه ی کامپیوترهای الکترونیکی و تکنیکهای آن برای دخل و تصرف ریاضی جهت تسریع محاسبات هندسی و ساخت و سازهای پی در پی به منظور حل نیاز به مسکن، ما را در معرض این خطر قرار می دهد تا به آینده ای تسلیم شویم که در بهترین حالت چیزی نیست بیش از خشت پاره هایی سوار برهم که در پی سرکوب بخشی از هویت فرهنگی تاریخی یک شهر شکل گرفته و زیرساخت های گردشگری آن را تحت الشعاع قرار داده است.تجربیات اخیر توسعه ی شهری در محدوده ی بافت تاریخی مرند, ضمن تخریب عمدی بخشی از بافت دوره ی قاجاری و تجاوز به حریم تک بناهای سلجوقی – ایلخانی، نشان دهنده ی شاخص بی رحم درجه ی تمدن بشری و معماری مدرن بوده است. آنچه در این مختصر بدان خواهیم پرداخت شامل بررسی تأثیر نوساخته های بشری در فرایند فرسایش بافت تاریخی شهرستان مرند ضمن تغییر سیمای گردشگری آن خواهد بود تا بتوانیم تأثیرات متقابل این تصمیمات را عمیقا درک کنیم و به بینش لازم برای حفظ زیرساخت های گردشگری و بافت های اصیل شهری مشابه مجهز شویم.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه شهری ، صنعت گردشگری ، فعالیت های تجاری ، پایداری اقتصادی