مصالح بوم آورد و معماری پایدار همساز با اقلیم در مساجد مناطق خشک و کویری نمونه موردی مسجد جامع سمنان

معماری مناطق خشک وکویری ایران دارای ویژگیهای منحصربفرد است که بادرنظرگرفتن معیارهای زیبایی بصری بااصول و ویژگیهای طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است روشهای بکاررفته دراین نوع معماری بسیاری ازمفاهیم نوین درعرصه معماری پایدار رادربرمیگیرد دراین مقاله باتوجهبه هدف پژوهش دربررسی تاثیرات اب وهوایی درمعماری مساجد مناطق خشک و کویری ایران ضمن تشریح مساله پایداری درمعماری بناها به بررسی بهره گیری ازمعماری بومی و سنتی و تاثیر آن درخلق معماری پایدار پرداخته و سپس با بررسی شرایط آب وهوایی شهرسمنان و تاثیرات آن درشکل گیری بناها و نوع معماری درمنطقه به بررسی تاثیرات آن درخلق معماری با مصالح بوم آورد و همساز با اقلیم و معماری پایدار درمسجد جماع این این شهر می پردازیم دراین زمینه با مراجعه به منابع کتابخانه ای و استناد به داده ها و اطلاعات موجود و بهره گیری ازروشهای توصیفی به بررسی ویژگیهای تاریخی و فرهنگی بنا پرداخته ایم درادامه با دریافت داده های سینوپتیک و اطلاعات آب وهوایی شهرسمنان به تجزیه و تحلیل تاثیر شرایط اقلیمی برمعماری منطقه پرداخته و مسجد جامعه این شهر بصورت نمونه موردی به عنوان بخشی ازمعماری سنتی سمنان مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است

کلیدواژه ها:

اقلیم خشک وکویری ، معماری پایدار ، مسجد جامع ، سمنان ، مصالح بوم آورد