مقدمه ای بر طراحی پل های پایدار بر پایه علم بیونیک

پس ازمیلیاردها سال بقای متناسب ترین موجودات مطابق باخواست طبیعت و تکامل آنها هزاران موجود زنده زمین را غنی کرده اند تکامل آنها الهام بخش موثری درتلاش انسان برای کسب موفقیت دراکثر حیطه های علمی بوده است علم بیونیک که علم بهره گیری ازاشکال و ساختارموجودات زنده است درساخت ابزار تکنیکی موفقیت های بزرگی را درهرحیطه بدست اورده است درسالهای اخیر برخی معماران بناهایی را ساخته اند که خصوصیات این موجودات زنده را درمعماریشان دخیل کرده اند و به معرض نمایش گذاشته اند درمقایسه با ساختمان های مرسوم این ساختمان ها برتری خاصی درعملکرد سازه و تاثیر گذاری دربعضی وجوه دیگر دارند پل بنایی است که فرمی سازه ای و معمارانه دارد اما اغلب ازدیدمعماران برای طراحی پایدارپنهان مانده است طراحان بویژه درکشور ما معمولا به مسئله زنده بودن و پایداری درطراحی پل توجه نمی کنند و سعی می کنند فقط مسئله ساختمان پل را مطابق مرسوم پاسخ دهند که این امراجازه نواوری های بسیاری درطراحی گرفته است علاوه براین پل های کنونی به سختی می توانندجوابگوی تراکم زیاد حمل و نقل و همزمان زیبایی بصری دردرازمدت و جهت توسعه باشند. این مقاله درارتباط با مفهوم علم بیونیک و معرفی بیونیک به عنوان یک روش درطراحی ساختاروفرم پلهای پایداربحث می کند.

کلیدواژه ها:

پل پایدار ، بیونیک ، ساختار