بررسی ارتقاء سطح کیفیات زیست محیطی در فضاهای عمومی با رویکرد توسعه پایدار نمونه موردی:خیابان بوعلی همدان

امروزه انسانها میدانندزمین و منابع آن بی نهایت نیست بلکه محدود است و انسانها فقط میتوانند مهمانان موقت آن باشند یاباسازگاری با زمین آن را برای خودوبقای خود حفظ کنند درابتدای هزاره سوم جامعه بشری با بحران جدیدی به عنوان بحران زیست محیطی روبرو شده که ازآن میتوان به عنوان بحران تمدن معاصر یادکرد ساده ترین دلیل گسیختگی و عدم تعادل میان انسان و محیط زیست است همدان یکی ازشهرهای تاریخی ایران است که درسیرتاریخی و تکوینی خود با فرازونشیب هایی روبرو بوده که ازآن جمله میتوان به بحران زیست محیطی اشاره کرد هرعلتی که بهعنوان نوعی بحران مطرح میگردد باعث شکل گیری معلولهایی است که درمورد مسائل شهری معلول ما غالبا فضای عمومی و استفاده کنندگان آن می باشد که دراین تحقیق خیابان بوعلی همدان مورد بررسی قرارگرفته است شاخصهای کالبدی عملکردی زیست محیطی اجتماعی امنیت و دسترسی به عنوان شاخصهای فضای عمومی و تعداد 380 نفر به عنوان جمعیت نمونه انتخاب گردید و برای بررسی معناداری تفاوت میانگین نمرات شاخصهای عمومی ازروش ازمون t تک نمونه ای و تحلیل واریانس یکطرفه درون گروهی بهره گرفته شد اینگونه مشاهده گرددی که درخیابان بوعلی شاخصهای کالبدی زیست محیطی به ترتیب پایین ترین میانگین نمرات را دارند درنتیجه آنچه که استنباط گردید این است که شاخصهای زیست محیطی و کالبدی نیازمندبررسی بیشتری می باشند و نهایتا محدوده مذکور ازلحاظ زیست محیطی مورد تحلیل قرارگرفت و درراستای ارتقای آن راه کارهای ارایه گردید

کلیدواژه ها:

زیست محیط ، توسعه پایدار ، فضای عمومی