مفهوم سکونت در فرهنگ اسلامی ایرانی

خانه شهرومعماران ایران ازروزگارانی دورمکانی بود که درعین داشتن واقعیت ظاهری ازحقیقت ذهنی و معنوی درورای چهره بیرونی برخوردار بود دربین کاربری های و عملکردهای موجود شهرخانه جایگاه خاصی داشته است معماری خانه همانند سایرکاربری های مختلف معماری درهرمنطقه تحت تاثیر اقلیم بوم سنت و مصالح محلی ویژگیهای خاصی پیدا کرده است مفهوم سکونت درفرهنگ اسلامی ایرانی دراغاز ازمعماری خانه کعبه الهام گرفته است بنابراین درسده های بعداسلامی به هرکشوری که راه می یافته پدید اورنده ی هنری بوده که درخود عناصری بومی را مستتر داشته است شکل بناهای اسلامی - ایرانی بیشتر حاصل اهداف و خواسته های گروهی است تااهداف و خواسته های فردی خواسته ها و اهداف گروهی وحدت یافته و منسجمی که برای ایجادمحیطی ارمانی ازآن استفاده میشود به این دلیل بناهای اسلامی ایرانی دارای ارزش نمادین هستند هدف ازاین مقاله بررسی مفهوم سکونت درفرهنگ اسلامی ایرانی است پس ابتدا به بررسی مفهوم فرهنگ و اقسام آن پرداخته و هویت را به عنوان عنصراصلی درفرهنگ بررسی نموده و درادامه سکونت به عنوان مهمترین بیان احراز هویت مطرح شده است فرضیه ای که مقاله را به سوی بررسی عناصر ذکر شده می کشاند چنین است که شکل خانه مجموعه ای ازعوامل اجتماعی و فرهنگی دروسیع ترین شکل آن می باشد.

کلیدواژه ها:

خانه /معماری/سکونت/هویت/فرهنگ