نمادها و نشانه ها و هویت اسلامی در شهرسازی و معماری ایران

مقوله ای به نام هویت سابقه ای به بلندای تاریخ دارد آن زمان که انسان احساس کرد باید به کیستی و چیستی خود دربرابر طبیعت و ماورای طبیعت پاسخ گوید هویت متولد شد شهرهای کهن ایران به زیباترین وجه نمایانگر هویت کالبدی و بصری برای درک کارکردهایشان بوده اند لیکن امروزه مناظرشهرها فاقد چنین هویتی اند به عبارتی دیگر سیمای بیرونی عناصرشهرهای معاصر انعکاس دهنده هویت ساکنان آن نیست و چنین به نظر می رسد که هیچ تلاش آگاهانه و هدفداری به منظور هویت بخشی به آنها صورت نپذیرفته است دراین شهرها بسیاری ازنشان ها و نمادهایهویت فرهنگی به کلی ازبین رفته اند و یا به شدت کمرنگ شده اند و کاربرد این علائم برپیشانی تعداداندکی ازبناها تنها تلاشی انفرادی ازسوی معدودی از کارفرمایان و معماران و یاگاها صرفا تقلیدی ناموزون است پژوهش حاضربرمطالعات کتابخانه ای استوار است ودرآن تلاش شده است تا مبانی نظری فرهنگی و اهمیت کاربرد نمادهای فرهنگی دربین معنا ایجاد حس هویت و ارامش محیطهای شهری مورد بازکاوی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

نماد ، نشانه ، هویت ، معماری ، شهرسازی