مکانیابی مسکونی توسط خانوارها در شهر تبریز

باتوجه به تحولات اقتصادی واجتماعی کشور دردهه های اخیرشهرها تغییرات قابل ملاحظه ای راازجهت ساختارداخلی و نحوه توزیع فعالیت ها شاهد بوده اند و نظام استقرار جمعیت و فعالیت ها به شدت تغییر کرده است یکی ازمشکلات مهمی که جامعه ما هم اینکه با آن دست به گریبان بوده رشدناموزون شهرهاست اینکه رشدشهرها نامتناسب با امکانات بوده و این امرالگوی استقرار خانوار و گزینش مکان مسکونی نیز مشهود است هدف این مقاله بررسی عوامل موثربرنحوه تصمیم گیری خانوارهای ساکن شهرتبریز درمکان یابی مسکونی می باشد برای این منظور تمام مناطق شهر را با استفاده ازارزش معاملاتی املاک محلات به هفت طبقه دسته بندی کرده و ازهرطبقه براساس تراکم مسکونی آن طبقه و بصورت تصادفی انمونه گیری شده و اطلاعات 188 خانوار درسال 1390 بدست آمد.برای بررسی عوامل تعیین کننده انتخاب مکان واحدهای مسکونی ازتئوری مطلوبیت تصادفی درشکل مدل لاجیت ترتیبی با درنظر گرفتن متغیرهای شامل ویژگیهای خانوار و مسکن قابلیت دسترسی منطقه و متغیرهای نشان دهنده ترجیحات خانوار و همچنین رفت وامد به محل کاراستفاده شده است نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد باافزایش ارزش اقتصادی مناطق مسکونی احتمال انتخاب آن مناطق توسط خانوارها افزایش درامد مساحت زیربنای مفید ساختمان و دستری به مراکز اموزشی خوب و مراکز تفریحی افزایش می یابد.