پست مدرن ، آرمانشهری برای مدرنیته

پایان مدرنیته به معنای فروپاشی بسیاری ازباورها وارزشهای عصرجدید است دراین فروپاشی بسیاری ازساختارهای عقلانیموجود دگرگون میشوند و این دگرگونی شتابزده که هم اکنون به سرعت درحوزه های گوناگون فکری پدید می ایند خود نشانه هایی ازبحران مدرنیته اند دراین میان معماری نیز یکی ازحوزه هایی است که به فروپاشی ارزشهای خود پرداخته است ظهور روزافزون مکتب ها و سبک های گوناگون معماری در روزگارما یکی ازدلایل این فروپاشی است معماری به سرعت درحال فروشکستن بنیادها و ارزشهایی است که محصول تفکر مدرن بوده اند بااین همه این بازنگری درقالب سبکهای گوناگون معماری بیش ازانیکه نشانه پیشرفت باشد درخود علائمی ازبحران دارد بحران مدرنیته امکان پذیرنیست بدیهی است که با زیرسوال قرارگرفتن تفکر مدرن ونقد گسترده آن بنیادهای معماری مدرن نیز که دستاورد علمی نگاه مدرن است مورد پرسش قرار میگیرد مورد پرسش قرار دادن یعنی ناگزیر بودن ازاخذشیوه های فلسفی و ازهمین رهگذر است که امروزه سخن معمارانه همچون گستره ای ازاندیشه درارتباط نزدیک با فلسفه قرارمیگیرد. بنابراین توجه به تفکرات فیلسوفان منتقد مدرنیته می تواند سرنخهایی برای ترسیم ارمانشهر پست مدرن اراهی دهد این انتقادات که ازاواسط قرن نوزدهم درتفکرات فیلسوفانی مانند شوپنهاور شروع شد و کم کم این نقادی ها به حوزه های دیگراجتماعی اقتصادی روانشناسی و ... وارد شد و درقرن بیستم درتفکرات مارتین هایدگربه اوج خود رسید

کلیدواژه ها:

آرمانشهر/پست مدرنیته/معماری/فرانسیس بیکن