مناسب سازی فضای شهری برای کودکان (نمونه موردی منطقه 10 تهران)

کودکان و نوجوانان به عنوان شهروندانی کاملاً متفاوت، نیاز به رشد و تعالی در یک فضای شهری منطبق برخصوصیات خوددارند. برای دستیابی به این هدف شهرسازی، معمار و تمام کسانی که با بچه ها و فضاسازی برای آنان ارتباط دارند، در درجهاول باید کودکان و نوجوانان ، فضا و خواسته های آنان را درک کرده و نیازها و معضلات آنها را شناسایی نموده و روش های برطرف کردن آنها را بیابند و از سوی دیگر با محیطی که کودکان و نوجوانان در آن به سر می برند ، آشنا شده و آن را به خوبیدرک نمایند .لازمه این امر شناخت کامل از تفاوت های فضا و معماری برای کودکان و بزرگسالان است. بنابراین برنامه ریزی وطراحی باید با سنجش معیارهای کودکان و نوجوانان از محیط زندگی شان صورت می گیرد. محیطی که در آن آزادی های آنهامنعکس شده باشد و از حوادث ناشی از بازی گوشی آنها جلوگیری کنند. این تحقیق در پی شناخت کودکان در شهر وچگونگی مناسب سازی فضاهای شهری برای پاسخگویی به این نیازها می باشد. در این پژوهش از روش های تحقیق توصیفی -تحلیلی، میدانی و پیمایشی بهره گرفته شده است. در نتیجه نتایج حاصله از پژوهش نشان می دهد چرا منطقه 10 تهرانوضعیت نامطلوبی از نظر رعایت اصول شهر دوستدار کودک دارد.

کلیدواژه ها:

کودک ، روانشناسی کودک ، فضای شهری