تا ثیرات نظریه زمینه گرایی برتوسعه فرودگاه ها (نمونه موردی فرودگاه ارومیه)

معماری زمینه گرا به مقوله ی سبک های معماری و چگونگی ایجاد هماهنگی میان ساختمان های مجاور مربوط به دوره ها و یاسبک های مختلف می پردازد. طی نیم قرن اخیر ، این موضوع درتوفیق ایجاد چنین هماهنگی از توجه معماران به دور مانده است. حاصل آموزش معماری نیز به جای ایجاد سازگاری بصری بین ساختمان ها ، بر ایجاد تقابل بین ساختمان های جدید و قدیمبوده است. از طرفی زمینه گرایی که یکی از دیدگاه های رایج در شهرسازی است زمینه را به مثابه رویدادی تاریخی می پندارد، کهعناصر شهر در درون آن شناخته ، پرداخته و ساخته می شود. دیدگاه مزبور ابتدا به جنبه های صرفا کالبدی توجه داشت، اما بهتدریج به ابعاد انسانی گرایید و حوزه مطالعات خود را به وجوه اجتماعی فرهنگی جامعه گسترش داد. در این دیدگاه ، ایده ها وعناصر شهرهای گذشته در شکل دادن به کالبد شهرهای معاصر حضور دارند.این تحقیق برآن است تا با داخل نمودن مفاهیمزمینه گرایی در طراحی مبادی ورودی شهرها ی معاصر تاثیر آنها را برای عناصر معماری شهری مشخص و تبیین نماید ، مفاهیمیکه در گذشته در معماری شهری به چشم می خورد اما در دوره های معاصر کم رنگ گشته است. نوع روش تحقیق در این پژوهشبر اساس تحلیلی توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری زمینه گرا ، فرودگاه ، معماری مدرن ، معماری پسامدرن ، شهر ارومیه