بررسی تاثیر بهره گیری از طبیعت در خلق فضای معمارانه

هدف پژوهش حاضر ارتقای کیفیت محیط زندگی با بهره گیری از طبیعت بوده و به بیان تدابیر معمارانه درخلق آرامش در محیط زندگی می پردازد. با توجه به افزایش رشد شهرنشینی و بالا رفتن روزافزون جمعیت وپیشرفت تکنولوژی و با وجود بحران های سیاسی در جوامع بین المللی، انسانها با پدیده تهدید روبرو شده اندکه در پی آن اقداماتی در حوزه معماری و شهرسازی به منظور طراحی فضاهای معمارانه با حفظ محیط زیستو بکارگیری فضاهای سبز موجود در فضای شهری ضروری می باشد. در گام نخست ماهیت دانش روانشناسیمحیطی بعنوان موضوعی بسیار مهم و تاثیرگذار بر روح و روان انسان، مورد بررسی قرار می گیرد . در دنیایامروز با وجود مشغله های بسیار و هجوم تکنولوژی،نیاز بیشتری به فضای آرامش بخش و به دور از هیجانات وشلوغی روزمرگی احساس می شود و از آنجایی که انسان همیشه به دنبال تبعیت از قوانین و فرمهای طبیعتاست و کمال هر چیز را در محیط طبیعی اطراف خود جستجو میکند، طبیعت ، در خلق فضای معمارانه وارتقای آرامش انسان نقشی حیاتی ایفا می کند. روش تحقیق به صورت توصیفی پژوهشی با ابزار مطالعاتکتابخانه ای می باشد. علت نارضایتی امروز از معماری به علت تقلید کورکورانه و سلول مانند و همچنیناستفاده نابخردانه از انرژی و منابع طبیعی است ، لذا نتایج حاصل از این پژوهش نشاندهنده این است که ضمندوستی با طبیعت و عدم تخریب و نابودی آن و همچنین استفاده درست از انرژی ، بتوان محیطی معمارانهخلق کرد . امید بر آن است که با همکاری تنگاتنگ متخصصین علوم شاهد معماری باشیم که با بهره گیریحداکثر و مناسب از طبیعت به مشکلات معماری امروز بتوان پاسخ داد.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، فضای معمارانه ، روانشناسی محیط