بررسی اثرات استفاده از ضایعات میگو در جیره غذایی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمانOncorhynchus mykissبر فاکتورهای رشد و بازماندگی

این تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف ضایعات میگو در غذای ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بر فاکتورهای رشد و بازماندگی این گونه انجام شد. 180 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان میانگین وزن اولیه 44 گرم) در 12 تانک 300 لیتری به طور تصادفی (15 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند. در این تحقیق 3 تیمار غذای، یک تیمار شاهد و برای هر تیمار یک تکرار در نظر گرفته شد. تیمارهای غذایی با افزودن سطوح مختلف ضایعات میگو (10، 20 و 30 درصد) به جیره شاهد تهیه شد و بچه ماهیان به مدت 52 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. دمای آب در طول دوره 1 / 8 *22 / 7 درجه سانتی گراد و pH برابر 0 / 2+7 / 5 اندازه گیری شد. در پایان آزمایش فاکتورهای وزن نهایی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذا، ضریب رشد ویژه، ضریب کارایی تغذیه و نرخ بازماندگی بررسی شد. اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف با شاهد در فاکتورهای نرخ بازماندگی و ضریب رشد ویژه مشاهده نشد ( 0 / 05> P). در وزن نهایی تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد با سایر تیمار وجود داشت ( 0 / 05ضایعات میگو وجود نداشت. در شاخص افزایش وزن اختلاف معنی داری بین تیمار شاهد با سایر تیمار وجود نداشت ( 0 / 05> P). بیشترین افزایش وزن در تیمار شاهد و کمترین افزایش وزن به ترتیب در تیمارهای 20، 10٪ و 30٪ ضایعات میگو مشاهده شد. در شاخص ضریب تبدیل غذا، تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد با سایر تیمار وجود داشت ( 0 / 05ضایعات میگو اخلاف معنی داری وجود داشت اما بین تیمارهای 10٪ و 30.ضایعات میگو هیچ اختلافی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

قزل آلای رنگین کمان ، ضایعات میگو ، ضریب تبدیل غذا ، ضریب رشد ویژه ، ضریب کارایی تغذیه ، نرخ بازماندگی