بررسی آزمایشگاهی تاثیر مقاومت الکتریکی بتن ترمیمی بر تشکیل آند تکوینی

استفاده از ترمیم به روش وصله به عنوان رایج ترین روش ترمیم سازه های بتن مسلح آسیب دیده از خوردگی به صورت گسترده به کار گرفته می شود. استفاده از مواد ترمیمی همواره باید با تمهیدات خاصی همراه باشد. عدم سازگاری الکتروشیمیایی مواد ترمیمی با بتن پایه باعث ایجاد دو فضای متفاوت در بتن مسلح می شود که می تواند منشا ایجاد یک ماکروپیل شیمیایی و به تبع آن خوردگی میلگردها شود. در این مقاله با مقایسه نتایج آزمایش های آزمایشگاهی (تعیین مقاومت ویژه الکتریکی بتن) تعیین خواص الکتروشیمیایی بتن و ملات های ترمیمی در کنار نتایج آزمایش های میدانی تعیین پتانسیل نیم پیل و جریان خوردگی به روش ماکروپیل، عملکرد دال های بتن مسلح ترمیم شده در برابر تشکیل ماکروپیل شمیایی بررسی شده است. نتایج این آزمایش نشان می دهد استفاده از ملات های ترمیمی با خواص نفوذپذیری متفاوت چندان تفاوتی در روند تشکیل آند تکوینی ایجاد نمی کند. بر این اساس دلیل تشکیل آند تکوینی در سازه های بتن مسلح ترمیم شده را باید در شرایط اجرا و خواص مکانیکی و نفوذپذیری مرز مشترک بتن پایه و مواد ترمیمی جستجو نمود

کلیدواژه ها:

ناسازگاری الکتروشیمیایی ، خوردگی ماکروپیل ، آند تکوینی ، ترمیم به روش وصله