راهکارهای پایداری و توسعه بخش کشاورزی (مطالعه موردی: دهستان میربگ)

از چالشهای فراروی کشاورزی شهرستان دلفان و خصوصاً دهستان میربگ، وجود مشکلات عدیده، علی رغم پتانسیلهای قابل توجه، در بخش کشاورزی است. به طوریکه، باعث پائین آمدن راندمان تولید نسبت به سطح و توانائیهای کشاورزی مجموع روستاها شده است. منطقه ای با توپوگرافی(کوهستان، تپه ماهور و دشت)، آب و هوای (سرد و کوهستانی) و بارندگی نسبتاً بالا(از نوع باران)، که حائز اهمیت خواهد بود. هدف از این تحقیق پرداختن به قابلیت ها و تنگناها این بخش به منظور تقویت، از بین بردن مسائل پیش رو و ارائه راهکارهای متناسب با وضعیت موجود است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر مطالعات اسنادی، میدانی و استفاده از مدلهایی چون؛ ضریب مکانی(L.Q) و تحلیل راهبردی SWOT می باشد. طبق نتایج حاصل از تحلیل های بدست آمده، در مدل ضریب مکانی: در بخش تولیدات زراعی؛ جو با ضریب مکانی(1.07)، نخود(1.01) و گندم(0.96) به ترتیب رتبه 1 تا 3، محصولات باغی مانند انواع فیلر(1.97) و گردو (1.07) و تولیدات دامی گوشت(1.05) و شیر با ضریب مکانی 1 را کسب نموده اند. بنابراین این ضرایب حاکی از پتانسیل بالای این بخش است، که ابتدا می تواند خود کفا و سپس صادراتی(بخصوص در عرصه باغداری و دامداری) باشند. در ادامه با کمک مدل راهبردی سوات ضمن بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدات، راهکارهای مورد نظری چون: استراتژی هائی که موجب رشد و شناخت و بعضاً حفظ و نگهداری باشند در جهت از بین بردن مشکلات و حفظ و تقویت قابلیتهای کشاورزی در سطح دهستان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

قابلیت ها ، تنگناها ، کشاورزی ، مدلهای(L.Q) و (SWOT) ، دهستان میربگ