بررسی مقدار جذب انرژی اعضای سازه در ساختمان های بلند مرتبه با و بدون سیستم کمربند سخت کننده محیطی

در جهانی زندگی می کنیم که پر از سازه های جالب بزرگ و کوچک، قدیمی و مدرن است. در این میان، چشم-گیرترین و شگفت انگیز ترین این سازه ها آسمان خراش های مدرن هستند که در حقیقت میراث گران بهایی از قدرت و پرستیژ دستاوردهای ستودنی و برازنده ی مهندسان ساختمان هستند از جمله سیستم های سازه ای مناسب و کاربردی در ساختمان های بلند قاب لوله ای ، هسته مرکزی و کمربند خرپائی است . استفاده از این سیستم سازه ای باعث افزایش لنگر مقاوم و صلبیت خمشی و کاهش تغییر مکان جانبی سازه قاب لوله ای می شود. در سیستم مهار بازویی و یا کمربند خرپایی که برای سازه های بلند استفاده می شوند اغلب از خرپاهایی با ارتفاع یک یا دو طبقه در بازو و هسته استفاده می شود. در این پژوهش به جای خرپا ، از مهاربند ضربدری در بازو و هسته استفاده شده است این سیستم در قالب یک قاب سی طبقه با شش دهانه و ارتفاع سه متر و بیست سانتی متر در نظر گرفته شده است و با یک سیستم فاقد بازو تحت آنالیز تاریخچه زمانی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته شده اند. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که استفاده از مهاربند ضربدری بازویی در این قاب بلندمرتبه باعث کاهش میزان جذب انرژی اعضا می گردد.

کلیدواژه ها:

آنالیز تاریخچه زمانی ، کمربند خرپایی ، جذب انرژی ، سازه بلند مرتبه