تحلیل و بررسی سیر اندیشه های اجتماع پذیری محیط های کالبدی متأثراز ادراک طبیعت در محیط انسان ساخت

این تحقیق بر آن است تا نقش ادراک طبیعت و عناصر طبیعی در محیط انسان ساخت را بر اجتماع پذیری محیط های کالبدی زندگی روزمره و اشتیاق به فعالیت در فضاها مورد تحلیل و بررسی و ارزیابی قرار دهد. در این تحقیق امکانادراک طبیعت در فضاهای کالبدی به مثابه مستقلی است که بر کیفیت اجتماع پذیری فضاهای کالبدی به عنوان متغیری وابسته موثر واقع می شود. به منظور تحلیل، محیط کالبدی به عنوان واحد مطالعه به عنوان مکانی جمعی، رفتاری موردتوجه قرار می گیرد که سامانه ای جمعی – فضایی را تشکیل می دهد. در این راستا مبتنی بر ادبیات روانشناسی محیط وعلوم رفتاری، چارچوب اصلی در بستر مطالعات انسان – محیط تحقیق شده و مولفه های موثر بر تعامل انسان و محیط طبیعی در محیط کالبدی مورد بررسی قرار می گیرد. در ادامه چگونگی اجتماع پذیری محیط کالبدی در تعامل با محیططبیعی مورد تحلیل و ارزیابی واقع می شود. این تحقیق بر اساس تاکید نظریه پردازان علوم رفتاری بر مطالعه فضای روزمره زندگی، نمونه مسکونی را به منظور تبیین دقیق نتایج مورد مطالعه قرارداده است. بخش نهایی این مقاله نشان می دهد که چگونه ادراک طبیعت در محیط انسان ساخت اثر معناداری بر اجتماع پذیری فضاهای کالبدی دارد

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، ادراک محیط ، ادراک طبیعت ، محیط کالبدی ، محیط انسان ساخت