بررسی تطبیقی آیه 35 سوره نور در خصوص نورپردازی در باغ ایرانی نمونه موردی (باغ بهشهر)

نور به عنوان یکی از عناصر مهم در معماری باغ ها و ساختمانها و حتی شهر ها مطرح است . در نظم ساختاری نور به عنوان هندسه موجود عرضه می شود و منافذ و روزنه ها را تحت اختیار خود در می آورد و نظم قاعده مندی را به فضا تحمیل می کند در حالی که لایه های پیجیده تری از ادارک را به وجود می آورد –نور عمده ترین مشخصه معماری است و نمادی از عقل الهی است و نور جلوه خداوند است. اهمیت نور و نفوذ نوری در ایجاد شفافیت تاکید می کند، اما مقصود بیشتر نور الهی است. نوری که فضاهای معماری اسلامی را مشخص می کند و وضو ح هندسی و شفافیت عقلانی آنرا در برابر دیده می آورد از همان کلمه الله یا نور الهی که در قرآن طنین انداز است و انسان را به محضر الهی منتقل می سا زد. معماری ایرانی از طریق شفا کردن ماده و آشکار کردن سرشت فانی آن و در عین حال در آمیختن حضور الهی با اشکال نقش مثبت آنرا ایفا می کند. نور به عنوان عنصری تأثیر گذارنده بر تکامل فضای سبز از نظر بصری و روانی دارد. این مقاله با استفاده از روش کتابخانه ای و بررسی نمونه موردی باغ بهشهر که از باغهای مهم دوره صفوی می باشد پرداخته و نحوه تامین نور در این باغ در کنار حوض ها و جوی های آن بر رسی شده است هدف این مقاله بررسی نقش نور در باغ به عنوان یک جزء سازنده و مفهوم بخش و پیدا کردن راه کاری جهت نورپردازی فضا به سبک و سیاق ایرانی و استفاده از نور جهت طراحی فضای سبز شهری می باشد در خاتمه امید بر این دارد که در آینده در باغها همانند نیاکانمان شاهد به کارگیری نور طبیعی به صورت یک عنصر کاملاً اثر بخش باشیم .

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، ﺑﺎغﺷﺎهﺑﻬﺸﻬﺮ ، خدا ، نور ، فرهنگ