دیوار سبز راهکاری نو برای توسعه فضای سبز شهری

دیوار سبز فناوری است که به تدریج جایگاه خود را در شهرهای مدرن پیدا می کند. شهرهای جدید دارای فضاهای دیواری وسیعی هستند، که بصورت عمودی از سطح زمین گسترده شده اند. اگر چه تمام این فضاها برای کشت گیاهان مناسب نیست اما قسمت عمده-ای از آنها قابل بهره برداری است.برای ایجاد فضای سبز و غیره وجود دارد. فضای سبز عمودی که عموماً به نام باغ عمودی نیز شناخته می شود، اصطلاحی است که بطور کلی برای تمامی سطوح دیواری پوشیده شده از گیاه بکار می رود. فضای سبز عمودی نتیجه پوشیده شدن سطوح عمودی بوسیله گیاهانی است که در زمین و یا در داخل مواد و ترکیبات دیوار کاشته شده اند و یا در پانل های مدولار متصل به نما قرار گرفته اند.دیوار سبز ایده ای بسیار قدیمی است که مواردی از آن در تاریخچه معماری مشاهده شده است که مشهورترین آنها باغهای معلق بابل، یکی از شگفتی های هفتگانه در دنیاست.فناوری دیوار سبز به دو گروه اصلی تقسیم می شود: نمای سبز و دیوار زنده. دو سیستم نمای سبز که معمولاً استفاده می شوند شامل سیستم پانل شبکه ای مدولار و سیستم کابل و شبکه سیم – طناب است. انواع مختلفی از دیوارهای زنده مانند دیوار زنده مدولار و دیوار نمدی گیاهکاری شده، وجود دارد که تفاوت اصلی آنها در طراحی برای فضای داخلی و یا خارجی است.دیوارهای سبز طیف وسیعی از فواید زیبایی شناختی، زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را در بر می گیرند. مزایای دیوارهای سبز بستگی به فاکتورهای طراحی دارد. بعضی از این فواید تقریباً در تمام پروژه های دیوارهای سبز مشترک است که به عنوان «فواید مشترک» نامیده می شوند، در حالیکه سایر فواید نتیجه اهداف طراحی/ کارفرما هستند که به عنوان « فواید مختص طراحی» شناخته می شوند. فواید مشترک دیوارهای سبز خود به دو گروه عمده تقسیم می شوند: عمومی و خصوصی.هنگام طراحی یک دیوار سبز این نکته حائز اهمیت است که گونه ها به دقت انتخاب شوند تا با شرایط محیط مورد نظر سازگار باشند. شرایط طراحی، نصب و نگهداری نماهای سبز و دیوارهای زنده بسته به نوع سیستم انتخابی و شرایط ساخت و محیط طبیعی تغییر می کند. برای کسب بهترین نتیجه، باید به رابطه بین نوع گیاه و جهت دیوار مورد نظر توجه کرد.در این مقاله تعدادی از گونه های گیاهی مناسب برای دیوارهای سبز در شهر تهران پیشنهاد می شود.