روایت هفت خان رستم از منظر الگوی گرمس

روایت شناسی از زمینه های (موضوعات) جدید در عرصه ادبیات است و در این میان گرمس از نظریه پردازان مطرح میباشد. در این پژوهش داستان هفت خان رستم بر اساس نظریه های جدید ادبی یعنی روایت شناسی ساختارگرا و از منظر الگوی کنشی و معناشناسانه گرمس مورد تحقیق قرار گرفته است و کارکرد روایی داستان هفت خان رستم تحلیل و تفسیر شده تا ضمن شناسایی کنشگران این داستان بر طبق الگوی کنشی گرمس، قابلیت تحلیل داستان هفت خان رستم از طریق مربع معنایی پرداخته شود. این مقاله به شیوه توصیفی-تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای انجام شده و هدف از نگارش آن دست یافتن به میزان انطباق این اثر با نظریات کنش گفتمانی و مربع معناشناسی هفت خان رستم است. نتایج بررسی نشان میدهد که داستان هفت خان رستم از الگوی ساختاری و روایی کاملی برخوردار است و در قالب نظریه ساختارگرایانه و معناشناسانه گرمس قابل بررسی و تحلیل است.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، گرمس ، هفت خان رستم ، الگوی کنشی ، مربع معناشناسی