بررسی سیستم های جذب مستقیم در طراحی بناهای غیر فعال خورشیدی

محدود بودن منابع فسیلی از یک طرف و آلودگی ناشی از استفاده از این گونه منابع از طرف دیگر، جوامع اندیشمند را بدان واداشته که به جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر به جای منابع فسیلی بپردازند. یکی از مهمترین منابع تجدید پذیر خورشید می باشد که به صورت رایگان در اختیار بشر قرار دارد. کشور ایران جز مناطق آفتابخیز محسوب می شود و استفاده از سیستم‍های مختلف خورشیدی بیشتر از سیستم های دیگر کارا هستند. استفاده از این انرژی لایزال به دو صورت فعال و غیر فعال صورت می گیرد.در سیستم های غیر فعال خورشیدی، ساختمان ها به گونه ای طراحی می شوند که نیازهای گرمایش ،سرمایش و نوررسانی در آنها به صورت طبیعی و با کمترین نیاز به تجهیزات مکانیکی تامین می گردد. یکی از سیستم های غیر فعال خورشیدی، سیستم های جذب مستقیم است که به صورت مستقیم انرژی خورشید را وارد فضای زندگی می کند و به وسیله عناصر معماری به توزیع و ذخیره آن می پردازد.هدف از این پژوهش معرفی و تشریح این سیستم و اصول طراحی آن در بناها می باشد که در نتیجه با آگاهی یافتن از آن و به کارگیری در طراحی بنا،می توان مصرف انرژی را تاحد قابل ملاحظه ای کاهش داد. لذا نگارنده با استفاده از منابع کتابخانه ای و سایت های اینترنتی معتبر به جمع آوری، تحلیل و دسته بندی اطلاعات پرداخته است.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، سیستم های غیر فعال خورشیدی ، سیستم های جذب مستقیم ، صرفه جویی در انرژی