تجزیه و تحلیل شبکه شهری استان خوزستان با تاکید بر شاخص نخست شهری

اولین تاکید در تحلیل پراکندگی سلسله مراتب شهری به اواسط قرن بیستم بر می گردد که در آن قانون نخستین شهر – شهر اصلی، مورد توجه است. طبق این قانون در هر کشور، نخستین شهر آن، بیشترین جمعیت را در میان سیستم های شهری داراست. در نتیجه حوزه نفوذ وسیع تری دارد. یکی از اهداف برنامه ریزی، یافتن نظم، ترتیب، طرح، الگو و مرتبه در توزیع عناصر فیزیکی و فرهنگی و درک ارتباط منطقی بین موضوعات مختلف می باشد. هدف این پژوهش، شناخت و تعیین سطوح در سلسله مراتب شهری استان خوزستان است که با استفاده از مدلهای حد اختلاف طبقه ای، مدل زیپف و الگوی آرتور اسمایلز، سطوح سلسله مراتب شهری استان، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل، نشانگر آن است که وضعیت سلسله مراتب شهری در شبکه شهری استان خوزستان نیمه متعادل است. بنابراین توزیع شهرستان های استان خوزستان هماهنگ و منظم نبوده و گسیختگی فاحشی بین آنها دیده می شود، به طوری که بیش از 97 درصد از نقاط شهری در گروه جمعیتی رده ‏اول قرار دارد که خود بیانگر عدم تعادل و تسلط شهر اهواز بر شبکه شهری این استان خواهد بود.مطالعه حاضر با این رویکرد به بررسی توزیع نامتعادل پدیده نخست شهری در استان خوزستان و پیامدهای ناشی از آن پرداخته است.

کلیدواژه ها:

سلسله مراتب شهری ، نخست شهری ، استان خوزستان. شبکه شهری