نقش خلوت در تعاملات اجتماعی موجود در فضاهای طراحی شده

در این نوشتار رفتار اجتماعی انسان در ارتباط با محیط فیزیکی او و نحوه استفاده افراد را از محیط در روند تعامل اجتماعی، به ویژه برحسب مفاهیم کلیدی خلوت، فضای شخصی، قلمرو و ازدحام، بررسی می شود. در مقاله حاضر استدلال می شود که خلوت فرایند قراردادی مهمی است که فرد (یا گروه) بر اساس آن خود را کمابیش در ارتباط و تماس با دیگران قرار می دهد. نیز استدلال می شود که مفاهیم فضای شخصی و قلمرو سازوکارهایی برای دستیابی به میزان دلخواهی از خلوت هستند و ازدحام وضعیتی اجتماعی که در نتیجه عدم کارآیی سازوکارهای خلوت پیش می آید و در روابط اجتماعی نامطلوب به افراد منجر می شود.

کلیدواژه ها:

خلوت ، تعاملات اجتماعی ، فضای طراحی شده ، محیط فیزیکی