راهکارهای طراحی در بافتهای تاریخی در روند شهر سازی جدید (تجربه ای از طراحی دربافت تاریخی تبریز)

امروزه یکی از معضلات موجود در شهرهای دارای پیشینه تاریخی در کشورمان تعامل بین بافت جدیدو تاریخی و نحوه برخورد با این مشکل است. در صورتیکه در کشورهای پیشرفته نه تنها این مورد ، یک معضل شهری نمی باشد، بلکه داشتن بافت تاریخی در یک شهر بعلت جاذبه های توریستی آن بعنوان یک برگ برنده در مسائل شهر سازی استفاده می گردد. طراحی شهری و شهر سازی مدرن در شهرهای تاریخی باید در خدمت و هماهنگ با ضوابط شهر سازی حاکم در اینگونه بافتها باشد و اقدام به طراحی قبل از بررسی ضوابط طراحی و شهر سازی در اینگونه بافتها کاملا مردود می باشد. بررسیها نشان می دهد که در شهری مثل لندن تمامی افراد متمول و دارای فرهنگ بالا محل زندگی خود را در بافتهای قدیمی شهر انتخاب می کنند، اما در کشوری مثل ایران یک بافت قدیمی و ارزشمندبه دلیل بهاندادن به آن به بافتی فرسوده تبدیل شده و به دلیل عدم وجود امنیت در آن کم کم خالی از سکنه شده و بهانه برای تخریب آن مهیا می گردد. این در حالیست که در ممالک پیشرفته تمامی امکانات مدرن که در سایر قسمتهای جدید شهر موجود می باشد به داخل اینگونه بافتها آورده شده و دولت با در اختیار قرار دادن تسهیلات ویژه برای افراد ساکن در بافت آنانرا ترغیب به زندگی و نگهداری اماکن تاریخی می نماید و مسلما هیچ چیز مثل زندگی افراد ساکن در بافت نمی تواند برای حفظ وصیانت بافت مؤثر باشد. در این مقاله سعی خواهد شد با بیان تجربیاتی از طراحی در بافت قدیمی شهر تبریز و راهکارهای ارائه شده ، به یک جمع بندی کلی در رابطه با تعامل هر چه بهتر بافتهای قدیمی و جدید دست یابیم.

کلیدواژه ها:

بافت ، بافت تاریخی شهر ، شهرسازی جدید