تحقق مفهوم سکونت و آرامش در فضای شهری و ارتباط آن با حضور طبیعت در شهر

بشر امروزی در سایة پیشرفت تکنولوژی توانسته موانع زیادی را کنار زند و به حقایق فراوانی دست یابد اما در این میان مشکلات و مسائل او پیچیده‌تر شده است.بسیاری از معضلاتی که وی با آن‌ها روبه‌روست در ارتباط با زندگی شهرنشینی او می‌باشند. به طوری که سکونت در شهر برای انسان مشکلاتی از قبیل اضطراب ،نگرانی از آینده و آوارگی را به ارمغان آورده است. از سوی دیگر توسعه شهرنشینی سبب بروز معضلات دیگری مانند از بین رفتن طبیعت بکر شده‌ است . تخریب طبیعت نیز علاوه بر آسیب‌هایی که از لحاظ فیزیولوژی و جسمانی برای او به ارمغان آورده، معضلات روانی را نیز به مشکلات وی اضافه کرده است . بنابراین در چنین شرایطی توجه به شرایط عاطفی و روانی جامعه لازم و ضروری می‌باشد و بدیهی است یکی از راه‌های غلبه براین مشکلات بهبود شرایط زندگی و محیط سکونت انسان می‌باشد.در این نوشتار نگارنده سعی دارد ‌به بررسی برخی راهکارهای عملی در جهت کاربرد عناصر طبیعی در فضای شهری بپردازد و در روند دستیابی به‌این راهکارها به بررسی جایگاه طبیعت در شهرسازی ایران نیز پرداخته‌است تا بتواند با استفاده از الگوهای اصیل ،راهکارهایی هماهنگ با فرهنگ ایرانی پیشنهاد نماید. بی تردید ارائه این راهکارها در طراحی فضاهای شهری می‌تواند منجر به خلق فضایی ازلی و در خور روح آرام ایرانی شود.

کلیدواژه ها:

انسان ، سکنی‌گزیدن ، فضای غنی‌ شده شهری ، طبیعت ، عناصر طبیعی