ضرورت کارگاهی شدن مباحث نگارش و ویرایش در درس فارسی عمومی

درس فارسی عمومی یکی از دروس عمومی مهم و پر کاربردی است که باید، گذشته از این که باعث افزایش مهارت های نگارشی دانشجویان شود؛ تسلط دانشجویان را به الگوهای درست نگارش هم افزایش دهد اما علی رغم تألیف کتاب های متعددی که با عنوان فارسی عمومی به چاپ رسیده است، کمتر کتابی را می توان یافت، که بر اساس هدفی روشن، کاربردی و موثر، تألیف شده باشد. بیشتر این کتاب ها، جنگ در هم آشفته است که با وجود حجم زیاد و صرف زمان طولانی، هیچ فایده ای به دانشجویان نمی رسانداگر چه در این میان، کتاب هایی هم وجود دارد، که با هدف افزایش مهارت نگارش دانشجویان تألیف شده است، اما در این کتاب ها، مباحث کاربردی و عملی، تنها به صورتی کاملاً تئوری و نظری، نمی کافی بوده است اما تحقیقاً لازم گردآوری شده است، که اگر چه تألیف این کتاب ها، گامی آن هم به صورت نظری، با زبانی باشد. چرا که اگر همه ی زمان کلاس، فقط صرف آموزش مباحث تعاریف پیچیده ی تخصصی شود-، بدون تردید دانشجو، نسبت به لزوم فراگیری آن مباحث، دچار ابهام می گرددهم چنین، یادگیری، تنها درسطح حفظ اطلاعات تئوری اتفاق می افتد؛ به طوری که دانشجو پس گذراندن این درس، توانمندی لازم را جهت استفاده ی درست از فنون نگارش ویرایش و دیگر مباحث کاربردی زبان کسب نکرده است به نظر می رسد، یکی از راهکار های موثر در توسعه ی آموزش علم زبان و ادبیات فارسی به ویژه برای دانشجویانی که رشته ی تحصیلی آن ها ادبیات فارسی نمی باشد-، افزایش میزان فعالیت های عملی یا کارگاهی است.به عبارت دیگر ضروری است که دانشجو، پا به پای داده های نظری که می آموزد، در بستر کارگاهی کاربردی، دست به تجربه ورزی بزند، تا آموزه های انتزاعی تئوری، درنظرش، عینیت پیدا کند هم چنین به اهمیت فراگیری مباحث زبانی کاربردی، از قبیل آیین نگارش ویرایش متن تنظیم نامه گزارش نویسی تهیه ی مقاله و ... پی ببرد و با آزمون و خطاهایی که در کارگاه های نگارشی، زیر نظر استادان متخصص، صورت می گیرد، سطح مهارت های نگارشی فراگیر، افزایش یابد و به انجام این امور مسلط شود این مقاله به بررسی ضرورت کارگاهی شدن مباحث نگارش و ویرایش در درس فارسی عمومی می پردازد