بررسی رابطه کمال گرایی و اهمال کاری با سلامت روان در پرستاران شهردهدشت

هدف تحقیق: سلامت روان، بخشی جدایی ناپذیر از سلامت روان است کھ فرد را از عناصر شناختی، عاطفی و ھمچنین از توانایی ھای خود در ایجاد رابطھ با دیگران آگاه می گرداند. انسان با داشتن تعادل روانی، بھتر می تواند بر تنیدگی ھا و فشارھای زندگی فایق آمده و فردی مفید برای جامعھ باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی و اهمال کاری با سلامت روان در پرستاران شهر دهدشت می باشد. روش تحقیق: روش انجام این پژوهش با توجه به هدف و ماهیت موضوع ، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کلیه پرستاران شهر دهدشت که در سال 1395 مشغول به کار هستند می باشد. نمونه پژوهش شامل110 نفر می باشد که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و به ابزار پژوهش که پرسشنامه های سلامت روان (28_GHQ ،(پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی تهران(TMPS ( و پرسشنامه اهمالکاری تاکمن (16(سوالی بود پاسخ دادند. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. ضمنا تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارspss19 انجام شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که در کل پرستاران، بین اهمال کاری و سلامت روان رابطه منفی معناداری وجود دارد.یعنی با افزایش میزان اهمال کاری، سطح سلامت روان کاهش می یابد و بالعکس. (204/0=-r .(همچنین در کل پرستاران ، بین کمال گرایی و سلامت روان رابطه منفی معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش میزان کمال گرایی، سطح سلامت روان کاهش می یابد و بالعکس. (173/0=-r .(نتیجه گیری: نتیجه گیری می شود که همه فرضیات تحقیق تایید می شوند. یعنی می توان گفت با افزایش سطح کمال گرایی و اهمال کاری پرستاران، سطح سلامت روان آنها کاهش می یابد و همینطور با کاهش سطح کمال گرایی و اهمال کاری پرستاران، سطح سلامت روان آنها افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، اهمال کاری ، سلامت روان ، پرستاران