نانوتکنولوژی و معماری پایدارگامی به سوی دستیابی به توسعه پایدار در مناطق گرم و خشک

نانوتکنولوژی علم ساختن اتم به اتم مواد جدید با خواص مورد نظر است و عرصهای نوین در علم معاصر به شمار میرود که هنوز در آغاز راه خود قرار دارد. از جمله دستاوردهای فراوان این فناوری، کاربرد آن در تولید، انتقال، مصرف و ذخیرهسازی انرژی با کارایی بالاست که تحول شگرفی در این زمینه ایجاد میکند. از سویی امروزه صرفه جویی در مصرف انرژی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بینالمللی تبدیل شدهاند؛ بطوریکه حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلودگی زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده است. به این ترتیب ایجاد و توسعه و انتقال فناوریهای نو در جهت کاهش مصرف انرژی حائز اهمیت فراوان میباشد. در این راستا نانوتکنولوژی به عنوان یکی از جدیدترین فناوریهایی که در این زمینه وجود دارد، مورد توجه قرار میگیرد. هدف این پژوهش، معرفی فناوری نانو و بکارگیری آن در معماری در جهت مدیریت انرژی و معماری پایدار درمناطق گرم و خشک است. به این منظور در این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اسنادی اطلاعات، ابتدا اصول کلی حاکم بر توسعه پایدار و معماری پایدار، دستاوردهای مرتبط با فناوری نانو و همسو بودن این دستاوردها با مبانی پایداری مورد بررسی قرار میگیرد. سپسویژگیها و شرایط اقلیمی مناطق گرم و خشک و اهداف عمده طراحی اقلیمی در این مناطق، بیان میشود. در نهایت استفاده از این فناوری به عنوان گامی مؤثر در جهت رسیدن به معماری پایدار با توجه به اهداف اقلیم گرم و خشک معرفی و پیشنهاد میگردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، اقلیم گرم و خشک ، انرژی ، نانوتکنولوژی