فقر و توسعه پایدار

توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای نسل فعلی را بدون ایجاد اشکال در توانایی نسلهای آینده در برآوردن احتیاجات خود تأمین مینماید.رویکرد توسعه پایدار الگویی را به دست می دهد که در آن علاوه بر توسعه اقتصادی،می توان هم عدالت اجتماعی و هم پایداری محیط زیست را دنبال کرد. باید توجه کرد که حرکت به سمت یک مسیر پایدار توسعه ، تنها به مدیریت بهتر اقتصاد و محیطزیست خلاصه نمیشود، بلکه داشتن شرایط مطلوب اقتصاد - ی اجتماعی برای تضمین پایداری فعالیتهای کوتاه مدت و بلند مدت لازم است. تا زمانی که اقتصاد صنعتی مسئله فقرزدایی و احیاء دوباره فرصتهای شغلی را نادیده بگیرد، نمیتوان به یک پایداری طولانی مدت امیدوار بود. مفهوم صحیح پایداری یک اطمینان و تضمین از کیفیت رضایت بخش زندگی را برای هر کس به دنبال دارد. البته در برخورد با این موضوع فقط کاهش میزان فعالیتهای آلوده کننده و جلوگیری از افزایش سطح مصرف کافی نیست بلکه ایجاد فعالیت با برنامهریزی مناسب برای کاهش فقر و موفقیت در رسیدن به عدالت بیشتر وتقویت فرصتها در داخل و خارج کشورها نیز لازم میباشد. وجود فقر و نابرابری در جوامع بشری پدیده طبیعی نیست، بلکه محصول نوع روابط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی حاکم بر آن است که موجب دسترسی و توزیع نابرابر منابع و امکانات می شود. افراد فقیر کسانی هستند که در تأمین حداقل نیازها و بهره گیری از خدمات زیربنایی عمومی و رفاهی، اجتماعی و اقتصادی در معرض محرومیت های نسبی یا مطلق قرار دارند. در این مقاله به بیان مفهوم توسعه پایدار و انواع فقر پرداخته می شود و رویکردهای ملی و بین المللی جهت کاهش فقر مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

فقر ، توسعه پایدار ، رویکردهای ملی و بین المللی