دریاچه خشک شده بختگان فارسو تبعات زیست محیطی آن، شاخصی از نقشمنابع طبیعی در توسعه پایدار مناطق خشک و نیمه خشک

دریاچه بختگان در 160 کیلومتری شیراز و 70 کیلومتری غرب شهرستان نیریز در منطقه ای نیمه خشک واقع شده است. این دریاچه که دومین دریاچه بزرگ و چهارمین تالاب ایران به شمار می آید زیستگاه زمستانه گونه های مختلف پرندگان مهاجر است که همگی در حفظ بومسامانه و محیط زیست نقش بسیار ارزندهای دارند. وجود این دریاچه با افزایش رطوبت جوی موجب ثمردهی درختان انجیر، بادام و زیتون در کوهها شده که میتوان به نوعی آن را آبیاری مصنوعی نامید. این دریاچه که در سال 54 به عنوان پناهگاه حیات وحش نامیده شد علاوه بر این که پناهگاه 46 گونه از پستانداران، 218 گونه از پرندگان، 26 گونه از خزندگان، سه گونه از دوزیستان و 23 گونه از ماهیان است، رویشگاه گونه های نادر و آسیب پذیر گیاهی و گونه های با ارزش دارویی بوده و جزایر آن محل تولید مثل پرندگان است. این دریاچه از جمله جاذبه های گردشگری استان نیز محسوب می شود. طی سال های اخیر به دلایل متعدد از جمله کاهش بارندگی به دلیل قرار گیری در منطقه خشک و نیمه خشک، مصرف بی رویه آب، عدم مدیریت صحیح منابع آبی و احداث سدها، دریاچه مزبور در معرض خشکی کامل و نابودی قرار گرفته است. از جمله تبعات زیست محیطی این رویداد میتوان به تخریب زمین های زراعی، تبدیل شدن دریاچه به شوره زار و ایجاد توفان های نمک و شن، شیوع بیماریهای پوستی چون سالک و نیز بیماریهای قلبی- ریوی در منطقه، مرگ و میر صدها پرنده و نابودی گونه های نادر جانداران این پناهگاه و کاهش جاذبه گردشگری آن اشاره نمود. همه این موارد لزوم توجه و کوشش جدی مردم و مسئولان کشوری در احیاء دوباره یکی از با ارزش ترین منابع طبیعی استان و کشور را روشن می سازد

کلیدواژه ها:

بختگان ، فارس ، منابع طبیعی ، سالک