مدیریت توسعه ی عمرانی و محیط زیست پایدار در کشورهای جهان سوم

توسعه پایدار یاSustainable Developmentدر حقیقت ایجاد تعادل میان توسعه و محیط زیست است. ) در سال 1980 برای نخستین بار نام توسعه پایدار در گزارش سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعیIUCN)آمد. این سازمان در گزارش خود با نام استراتژی حفظ منابع طبیعی این واژه را برای توصیف وضعیتی به کار برد که توسعه نه تنها برای طبیعت مضر نیست، بلکه به یاری آن هم میآید. پایداری میتواند چهار جنبه داشته باشد: پایداری در منابع طبیعی، پایداری سیاسی، پایداری اجتماعی و پایداری اقتصادی. در حقیقت توسعه پایدار تنها بر جنبه زیست محیطی اتفاقی تمرکز ندارد بلکه به جنبههای اجتماعی و اقتصادی آن هم توجه میکند. توسعه پایدار محل تلاقی جامعه، اقتصاد و محیط زیست است. دراین مقاله سعی شده به تعریف متفاوت علم عمران شهری و محیط زیست و ارتباط بین این دو پرداخته شود. از آنجا که پروژه های مرتبط با عمران شهری در سه شاخه راه، حمل و نقل، ترافیک و (آب و فاضلاب و سازه) فولادی، بتنی، نیمه مسلح و غیره قابل طرح است و نیز با توجه به اهمیت ارزیابی زیست محیطی جایی که می خواهیم در آن پروژه ی عمرانی خود را اجرا کنیم و همچنین تاثیرات پروژه بر روی محیط زیست. در این مقاله کوشش خواهد شد که به تاثیرات منفی پروژه های عمرانی شهری که بدون ارزیابی زیست محیطی اجرا می شود پرداخته شود تا با ارائه ی راهکارهای مناسب، تاثیرات منفی پروژه های عمرانی را در محیط زیست کاهشدهیم. لذا در این مقاله به روش تحلیلی، مباحثی چون آلودگی هوا بر اثر طراحی و انتخاب نادرست شهرها و گسترش آنها، حمل ونقل و تاثیرات آن بر محیط زیست، برداشت بی رویه شن و ماسه از بستر رودخانه ها و تاثیر آن بر محیط پیرامون خود، آلودگی صوتی ناشی از قطارها و ماشینها که خود بر می گردد به انتخاب محل نادرست بدون ارزیابی برای کشیدن ریل و جاده، پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

عمران شهری ، محیط زیست ، پایداری ، آلودگی