بررسی پیامدهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در کشاورزی: گام اساسی در تضمین توسعه پایدار

اطلاع از میزان تطابق طرحها و پروژه ها با اصول توسعه پایدار و تضمین حرکت آنها ها در مسیر توسعه پایدار مستلزم ارزیابی پیامدهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی آنها میباشد. این امر در بسیاری از کشورها یک الزام قانونی، و از نظرمؤسسات مالی بین المللی یک پیش نیاز برای سرمایه گذاری در طرح های توسعه می باشد. برهمین اساس پایداری کشاورزی از ابعاد اجتماعی با مولفه های جمعیت، آموزش و فقر ، اقتصادی با مولفه های رشد اقتصادی،سرمایه گذاریواشتغال ، طبیعی زمین، آب وتنوع زیستی و نیز پایداری درونی کشاورزی با مولفهای الگوی کشت، و تولید، نظام بهرهبرداری و ترویج بر مبنای تعریفوتحلیل مفهومی پایداری باید مورد بررسی قرار بگیرد از این جهت روابط کاری خاصی را می طلبد البته باید توجه شود که استفاده از این عوامل در جهت حفظ آب و خاکو احیاء مراتع باشد و به دلیل بهره برداری-های بی رویه، استفاده بیش از حد از کود های شیمیایی، عدم توسعه نظامهای کشاورزی تلفیقی، فشار های اقتصادی و اجتماعی ناامید کننده از جمله مالکیت بهرهبرداری از اراضی کشاورزی، روند ناپایداری مدیریت کشاورزی و تخریب منابع خاک و عدم رعایت مسائل زیست محیطی منجر به آلودگی آب و خاک و باعث بیابانزایی نشود که اثر آن در حفظ منابعطبیعی و توسعه پایدار نمایان می شود در این مقاله سعی شده که با تجزیه وتحلیل معیارها، پتانسیل های ظرفیت سازی و احیاء منابع پایه مورد بررسی قرار گیرد و بر مبنای آن استراتژی توسعه پایداری کشاورزی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، زیستمحیطی ، کشاورزی ، بیابانزدائی