معرفی مقایسه و قابلیت کاربری الگوهای ترویج قراردادی درشرایط ایران

ترویج کشاورزی دولتی درطی سالیان گذشته دربسیاری ازکشورهای جهان ازلحاظ محدودیت ها منابع مالی و تحت پوشش قرارندادن تعدادزیادی ازکشاورزان موردانتقاد جدی بوده است جهت گیری جدید سیاسی درسطح جهانی و راهبردها و سیاستهای اقتصادی و مالی چندسال اخیر سبب پدید آمدن تحولات عمده ای مانند کاهش خدمات بخش دولتی مشارکت بیشتر حکومت های محلی و تشکلهای بهره برداران خصوصی شده است باوجود روشهای قدیمی و یکبعدی که غالبا ترویج دولتی نیز شامل آن میشود این شیوه ها درارایه خدمات به روستائیان و کشاورزان بمنظور ارتقا سطح زندگی آنان ناکارامد بودند با این حال دولت ها به قطع کامل ارتباط خود درارایه خدمات و تخصیص بودجه علاقه ای نشان نمیدهند درترویج قراردادیارایهخدمات و نحوه تخصیص بودجه هم با کمک دولت و بخش خصوصی است و علاوه براین مشارکت مردم محلی رکن اصلی دراین الگوها را تشکیل میدهند ازاین رو باید سعی نمود برای خدمات رسانی بهتر هب منظور دستیابی به سودسه جانبه برای دولت بخش خصوصی و کشاورزان اقداماتی را صورت داد دراین مقاله که به روش تحلیلی مقایسه ای تهیه شده تلاش گردیده تا با ارایه نوع خاصی ازترویج که ازآن به عنوان ترویج قراردادی یادو برای اولین بار درایران به آن توجه میشود.

کلیدواژه ها:

ترویج قراردادی ، خدمات ترویجی ، ایران