بررسی صدمات وارد آمده بر توده باقیمانده در اثر قطع درختان در جنگلهای شمال ایران

قطع درختان یکی از مراحل مهم عملیات بهرهبرداری از جنگل است که نحوه اجرای آن تأثیر زیادی بر نتایج اقتصادی و زیست محیطی طرحهای مدیریت جنگل میگذارد. در این تحقیق فراوانی و شدت صدمات وارد آمده بر توده باقیمانده درختان وزادآوری در اثر انداختن درختان نشانهگذاری شده در جنگل لومیر اسالم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد مسیر انداختن درختان تأثیر معنیداری P >0/01بر فراوانی صدمات وارد آمده بر توده باقیمانده دارد. درختان انداخته شده در مسیر بالای شیب زمین صدمات کمتری بر توده داشتند. همچنین مسیر انداختن درختان تأثیر معنیداری P >0/01 بر اندازه زخمهای ایجاد شده بر روی تنه درختان باقیمانده داشت. به طوری که میانگین اندازه زخم تنه در اثر انداختن درختان در مسیرهای پائین شیب، خط تراز و بالای شیب زمین به ترتیب425/3و246/4و202/9 سانتیمترمربع بهدست آمد. در بخش زادآوری نیز فراوانی وشدت صدمات وارد آمده در اثر انداختن درختان در مسیر پائین شیب زمین بیشتر از مسیرهای دیگر بود. نتایج این تحقیق نشان میدهد انداختن درختان نشانهگذاری شده در مسیرهای بالای شیب زمین و خط تراز صدمات کمتری بر توده باقیمانده وارد میشود. با برنامه ریزی دقیق و اجرای صحیح مراحل بهرهبرداری میتوان هزینهها، ضایعات چوب و صدمات زیست محیطی را به حد اقل ممکن کاهش داد

کلیدواژه ها:

قطع درختان ، شیب زمین ، روش تکگزینی ، صدمات بهرهبرداری ، جنگل اسالم