تأثیر تیمارهای زمان و عمق کاشت بر صفت جوانه زنی و رویشی نهال بلوط ایرانی در شرایط طبیعی منطقه موردی سرآبتاوه یاسوج

گونه بلوط ایرانی به دلیل نقش بارز آن در حفاظت آب وخاک، دارای اهمیت بسیار زیادی در پوشش گیاهی مناطق تحت رویش خود به ویژه در ناحیه رویشی زاگرس میباشد. از طرفی بهرهبرداری بیرویه که حیات آنرا با تهدید جدی روبرو کرده،لزوم جنگلکاری بلوط و احیای این جنگلها را آشکار میسازد. در این زمینه آگاهی بیشتر در مورد روشهای کاشت بذر وایجاد شرایط بهینه برای تولید نهالهای سالم ضروریست. تحقیق حاضر در منطقه سرآبتاوه، واقع در شهر یاسوج، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور زمان کاشت بذر در دو سطح آذرماه و اسفند ماه( و عمق کاشت بذر در دوسطح عمق 7-8سانتیمتری وعمق 4-5 سانتی متری با 3 تکرار در شرایط طبیعی انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برای اثر اصلی زمان کاشت، صفات زندهمانی، قطر یقه، ارتفاع نهال، طول ریشه چه و طول ساقه چه در سطح 5 درصدمعنی دار بوده و بذور کشت شده در آذرماه برای تمام صفات جوانهزنی و رویشی نهال بهتر از بذور کشت شده در اسفندماهبودند. همچنین نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در عمقهای مختلف کاشت، برای هر 5 مشخصه مورد بررسی دارای تفاوت معناداری بوده و هر چه عمق بیشتر بوده زنده مانی بیشتر بوده است. بنابراین طبق نتایج این تحقیق کشت آذر با عمق بیشتربرای بذور بلوط ایرانی میتواند بهترین ترکیب تیماری باشد.

کلیدواژه ها:

زاگرس ، بلوط ایرانی ، بذرکاری ، زمان کاشت ، عمق کاشت ، زندهمانی